بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون
برای بیماران پارکینسونی، مجموع علائم گستردگی فراوانی دارد. لرزش و اسپاسم بخش هایی از بدن که مربوط به سخن وری هستند بسیار شایع اند. برخی از بیماران حتی توانایی عبور از یک در را هم ندارند و احساس می کنند پاهای شان به زمین چسبیده است.در این مطلب از سایت علم سرا می خواهیم درباره علت و علائم و عاقبت بیماری پارکینسون خفیف در جوانان و سالمندان در دسته پزشکی و سلامت برای شما صحبت کنیم . در ادامه با ما همراه باشید .
بیماری پارکینسون چیست
بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت. این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی‌کند. به‌طور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود.
تشخیص پارکینسون
هیچ آزمایش منحصر به فردی وجود ندارد که ابتلا به پارکینسون را تائید کند، در اصل حتی علت بیماری هم در بیماران خاص مشخص نیست. اما در حقیقت دکترها متوجه می شوند به صورت تکنیکی چه اتفاقی رخ می دهد. برخی نورون ها (سلول های عصبی)، از دستورات ارسالی به صورت صحیح پیروی نمی کنند و می میرند. در همین حین مغز تولید دوپامین را متوقف می کند. دوپامین ماده فعال کننده ای است که تنظیم حرکت را به عهده می گیرد. مردان سن و سال دار در معرض خطر بیشتری قرار دارند اما نزدیک به ۱۰ درصد بیماران افراد جوانی هستند که کمتر از ۴۰ سال سن دارند. برخی محققین فکر می کنند این بیماری ریشه هایی در ژنتیک دارد که برخی افراد را قابل شناسایی می کند که البته این مورد هیچ وقت تائید و اثبات نشده.
علائم پارکینسون
به طور معمول علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می‌شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کنند. علایم آن لرزش، سفت شدن عضلات و قوز است. اگر دو علامت یا بیشتر (در یک سمت بیشتر از سمت دیگر) در فردی دیده شود، تشخیص پارکینسون داده می‌شود.علایم شایع بیماری را لرزش، سفتی عضلات، غیرطبیعی بودن قامت (خمیده)، بی‌نظمی حرکات بدن، راه رفتن نامتناسب به حالتی که پاها به زمین کشیده می‌شوند که فاصله پاها نسبت به هم بیشتر از حالت طبیعی است، دانست و گفت: مشکل در سخن گفتن، تغییرات صدا (ضعیف و بم)، از بین رفتن حالت طبیعی چهره (ثابت شدن صورت یا خیرگی چشم)، اختلال در جویدن و بلع، آبریزش دهان، افسردگی، عصبی بودن، مشکلات در به خاطر سپردن یا به یادآوردن اطلاعات جدید از دیگر علایم بیماری است.
بیماری پارکینسون و سن
این بیماری اغلب در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی ایجاد می‌شود و میزان شیوع آن در مردان بیشتر از زنان است. با این حال ابتلای به این بیماری در سنین پایین‌تر نیز گزارش شده است. پارکینسون یک اختلال حرکتی است که بر اثر نابودی برخی سلول‌های مغزی بروز می‌کند. افراد مبتلا دچار لرزش می‌شوند، اما این بیماری غیرقابل علاج می‌تواند به فلج و در نهایت مرگ نیز منجر شود.پارکینسون معمولاً درسنین بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد، ولی به طور استثتناء در جوان‌ها هم مواردی از ابتلاء به پارکینسون وجود دارد که در این صورت ممکن است زمینه‌های ژنتیکی در ایجاد بیماری دخیل باشند. براساس آمار‌های موجود، ممکن است یک درصد از افراد بالای ۶۰ سال دچار پارکینسون شوند که البته این مقدار قابل توجه است.